σύντριψ

-ιβος, ὁ, Α

(ποιητ. τ.)

1. αυτός που επιφέρει συντριβή

2. ως κύριο όν. Σύντριψ

κακός δαίμονας που έσπαζε τις χύτρες και τα άλλα μαγειρικά σκεύη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. συντρίβ- τού συντρίβω + κατάλ. -ς].